domingo, 25 de diciembre de 2011

SET LIST PARA CALQUER NOITE DO NADAL


"I'll Take Care Of U". GIL SCOTT-HERON & JAMIE XX.
"Hanging On". ACTIVE CHILD.
"Rain". HORSEPOWER PRODUCTIONS.
"Days". CREEP.
"Pure". PALPITATION.
"The Look". METRONOMY.
"Swing Tree". DISCOVERY.
"Hawai". BLACKBIRD BLACKBIRD.
"Polish Girl". NEON INDIAN.
"Close". ASLOPE.
"Soak It Up". HOUSES.
"Night Air". JAMIE WOON.
"You'll Improve Me". JUNIOR BOYS.
"Right Thing To Do (feat. Jessie Ware). SBTRKT.
"Utopia". YACHT.
"Come Back To Me". THE RAPTURE.
"I >3 U SO". CASSIUS.
"All Of The Lights". KANYE WEST.
"Midnight City". M83.
"Aminals". BATHS.
"Liiines". GHOSTPOET.
"Mi Mujer". NICOLAS JAAR.
"What You Do To Me". BLAKROC.
"Constellations". DARWIN DEEZ.
"Blue Cassette". FRIENDLY FIRES.
"Broken". LATE OF THE PIER.
"Over My Dead Body". DRAKE.
"Illuminata". CEO.
"Cloud 909". LONE.
"Gardening". MIKE SLOTT.
"Just The Yellow Bits". TEEBS.
"Futura". BATTLES.
"London Girl". THE INVISIBLE.



HORRIBLE FOTO: unafrasecelebre.com

domingo, 18 de diciembre de 2011

A MIÑA CARTA (SEN PAMPLINAS) AOS REIS


Queridos Reis Magos, Melchor, Gaspar e Baltasar:

Este ano porteime bastante ben… ainda que sempre se pode portar un mellor. Esforceime no traballo, continuei estudando portugués, reactivei parte da economía comprando bastantes cousas, tratei ben á familia, noiva e amigos, fun solidario con quen puiden selo e desfrutei coas pequenas cousas (e coas grandes tamén).

Agora vou centrarme xa nos regalos que quero para este ano. Non vos pido nada de amor para os seres humanos, nin nada sobre o fin da fame, nin a mellora de África coas enfermidades, nin para evitar a pobreza, nin máis traballo para os que non o teñen, nin saúde pública, nin sorte nos novos proxectos, nin a eliminación do racismo, do clasismo e de todos eses "-ismos" feos e malos, nin acabar co quecemento global e a contaminación, nin o coidado e salvamento das especies animais e vexetais, nin os éxitos para o Barça este ano, nin sorrisos para ninguén, nin felicidade sequera… este ano, todo o que quero é material.

Ahí vai a miña lista:

- Estiven en Oporto fai pouco e vin unha parka Fred Perry nunha tenda do Centro Comercial da Bombarda. Habíaa en tres cores: azul barco, verde e granate. Váleme en calquera dos tres (en ASOS haina en granate… por se vos é máis doado pedila).

- Gustaríanme tamén tres ou catro bastidores con lenzo para pintar… dos bos eh! Non me veñades con trangalladas desas que se lles ven as grampas.

- Se pasades por algunha FNAC, collédeme pelis ("Mil años de oración" de Wayne Wang, "Ríos y mareas" de Thomas Riedelsheimer, "Fantástico Sr. Fox" de Wes Anderson, "London River" de Rachid Bouchareb e "Miel" de Semih Kaplanoglu), discos ("Chorando apréndese" de Emilio José, "Maintenant" de Gigi, "A new exciting experience" de Free Pop Electronic Concept e "Gemini" de Wild Nothing), libros ("Historias de Nueva York" de Enric González, "El rey pálido" de David Foster Wallace e "Libertad" de Jonathan Franzen) e cómics ("Historias del barrio" de Gabi Beltrán e Bartolomé Seguí e "Crónicas de Jerusalén" de Guy Delisle).

- Quero tamén unhas cantas botellas de viño: Rioja Torre Muga Reserva do 1995, Chablis La Sereine 2008, Chateau Smith Haut Lafitte, Paco & Lola 2010, o Eco-Wine Marechal Foch Organic de Amity Vineyard do 2008, Pinot Noir Reserva 2009 Terra Noble e o champagne Bollinger Special Cuvee.

- Por suposto, tres ou catro foies frescos envasados ao vacío das Landas (Francia).

- Non estaría mal que lembrásedes o que me gustan as Tom Ford de sol, concretamente os modelos Gabriel ou Alphonse (marrón ou negro, tanto ten).

- Encantaríame un Scalestric, o C4 GT por exemplo.

- Teño moitas ganas dun equipo hi-fi. Descríbovolo para que saibades cal quero. É unha Yamaha MCR-840SN con DVD e iPod Dock gris plataeada. Para completar o asunto, que vos parece un xiradiscos? Ben? Pois o Project Debut III en vermello.

- Tampouco estaría mal un sobre branco con 2000 euros para unha viaxe que quero facer a Londres con miña nai. Esa cantidade creo que sería suficiente.

- Sería xenial que os Rolling Stones tocaran na Rapadoira de balde con toda a praia chea de bolas de goma de cores.

- Tanme entrando as ganas dun tambor africano de percusión… non son moi caros e hainos chulísimos… Baltasar, xa ti sabes...

- Ah! Esquecíame! Hai dous reloxos que me gustan. Un é o Longines Heritage Collection con caixa en ouro de 18 quilates sen mini esferas. O outro, un que vin nunha reloxería da Vía Santa Catarina de Oporto, é restaurado, tipo os reloxos de avó (como eu lles chamo), sinxelo, correa marrón e caixa tamén de ouro. O comerciante, a primeira vez que fun deixábamo por 950 euros e a segunda por 1100 (pode que na suba tivera algo que ver que para probalo deixei o meu Omega Dynamic do 70 no mostrador) e, a verdade, é que calquera dos dous prezos sería xusto, é unha peza de grande valor. Ambos son automáticos, nun só hai que pagar e no outro, tamén negociar (pero bueno… Baltasar sabe deso, non?).

Ben… e creo que nada máis señores… non pido nada que non mereza e que non desexe.

Pode parecervos algo mal que todo sexa material pero entendédeme, estou mirando por vós. Que queredes? Que vos pida o ben e toda esa parida? Meteríavos nun follón de carallo. Convertiríavos en políticos e creo que xa temos bastantes. Ademáis, se nos poñemos tontos, a min tamén me pode parecer mal o feito de vervos en mil sitios, en mil cabalgatas ao mesmo tempo. Ou o caramelazo que me deu unha vez Melchor nun ollo de pequeno. Ou a discrimanción positiva da que desfruta Baltasar desde fai xa moitos anos. Ou que lle roubedes todo o protagonismo ao bo de Papá Noel… co frío que pasa o pobre! Ou que bebades vós os chupitos de herbas que lles deixamos aos camelos. Ou que cheguedes tan tarde que case non dé tempo a xogar cos regalos. Ou que só traballedes un día en todo o ano (coa que está caendo). Ou que todos os Nadais lles teña que explicar a centos de nenos e nenas que existides de verdade. Ou que sigades sendo os únicos monarcas ben vistos. Ou que desde os balcóns dos concellos prometades piscinas e pavillóns que nunca chegan. Ou que a Baltasar se lle vaia a cor da pel cando chove. Ou que poidades ir traballar con esas pintas. Ou que vos poidades tirar a todas esas paxes sen que ninguén sospeite. Ou que nunca me trouxerades o puto Blandi-Blub. Son moitas tonterías, ou sexa que non me jodades!

Nada máis. Agardo con impaciencia a que chegue todo e só me queda desexarvos a vós, tamén, unhas felices festas que chegan e que todo vaia ben.

Un chuchiño meus reis!

JALO.



P.D.: O ouro, o incienso e a mirra deixádellos aos de Burela antes, vale? (Xa vos dixen que non quería trangalladas… e de "realidade", "divinidade" e "amargura" está o mundo cheo!).

domingo, 11 de diciembre de 2011

CATRO MINI-CONVERSAS


Un rapaz e unha rapaza falan deitados na cama despois dunha longa noite de sexo. Son as nove e media da mañá, el é de Laracha, ela de Agolada.

Miguel: Hostia tía! Vaia festa eh?
Natalia: Como? Que dis?
M: Que vaia festival nos acabamos de pegar…
N: Jajajaja… xa, non estivo mal, verdade?
M: Naaaaaaada mal. Fíxate que me apetecen fumar vinte ou trinta cigarros…
N: Carai! Pois na miña cama non é que aínda vai arder todo…
M: Un sí ou?
N: Veña… un sí que che deixo.
M: Que pasada! Esto é o mellor que hai, veña foder e ahora relax…
N: Que bruto es!
M: Debo ser… ti sí que eres bruta… 'a los hechos me remito'… jajaja
N: Cala! jajaja
M: Se o amor fose facer leña Natalia, ti serías unha Husqvarna.



Tres amigos bailan no fondo dun pub de Foz, e quen di bailar di mover a cabeza. Como é habitual neles, escanean a todas as tías que entran. Entra unha rapaza cos fumes subidos, unha veraneante, de Lugo, que fai anos era un cañón prepotente ao alcance só dos máis horteras metrosexuales e agora collera uns quiliños de máis.

Álex: Cuidao, cuidao que ven ahí a guapa!
Román: Diiiiiiiiiosssss! Ahí ven Scania…
Tomás: Dille ao camarero que abra tamén a outra porta non vaia quedar atrancada…
R: Sí, non vaia ser…
A: A ver quen a quere agora a esta…
R: Tonta perdida e aínda encima púxose como o container do vidro…
T: Vaia depresión debe ter…
R: Debeu parar de ir ao gym.
A: Pois que non se despiste moito non vaia ser que rebente.
R: Como se debe poñer de churrasco a cabrona…



Xa na discoteca, o último local antes de marchar para a casa, José fala cunha coñecida nun enésimo intento de levala á súa cama, unha penúltima bala, un lanzamento de aparello en toda regla.

José: Que tal Sonia?
Sonia: Bien… Hola José… ¿Y tú?
J: Podía estar mellor…
S: Como todos supongo…
J: Supongo… jajajaja… Xa facía tempo que non te vía…
S: Es que no bajo mucho de Coruña… ya sabes, esto es un pueblín y siempre es la misma historia…
J: Xa, claro… Tomas algo que te invito…
S: Bueno… Un Bacardi Limón con cola - ponlle a man no peito.
J: Estás moi guapa hoxe… - captou a mensaxe, debe levar moito tempo sen estar cun tío porque a cousa vai moi doada.
S: Gracias, tú tampoco estás mal… Te noto algo cambiado...
J: Home… estou indo correr e eso… - cre que xa é momento de soltar o seu 'guión de excéntrico especial para o ligoteo diferente'.
S: Se te nota, se te nota…
J: Oye Sonia… - cambia ao castelán polos nervios - … Tú que eres, más de Bollicao o de Mi Merienda?
S: ¿Como? Creo que soy más de Tigretón…
J: Mmmmmmm… Eso me gusta… Guau, guau, guau… - imita o ladrido dun Yorkshire.



Unha parella toma algo polo pobo a esas horas nas que apetece cear algo rápido.

Ramón: Apetéceche comer unha burguer?
María: Unha Burguer? Non!
R: Que queres logo?
M: Non sei, algo máis light…
R: Máis light que unha burguer? Eu que sei… un pouco de churrasco ahí no do lado?
M: Joder! Sempre estás igual… que non son unha vaca!
R: E que queres? Leituga soa?
M: Boh! Eu que sei… un sandwich mixto…
R: Vaia merda! Ti pide o que queiras, eu deso non quero…
M: Eres un animaliño… Non podes facer coma a xente normal? Mira para as demaís parellas…
R: Que fan?
M: Pois cear lixeiro… sen problemas e sen discutir.
R: As demáis parellas… As demáis parellas - imita voz de tía rallante.
M: Ti non es normal Ramón…
R: Non, non son, ti sí en cambio…
M: Esto non parece unha parella, sempre tes que discutir…
R: Buffff!
M: Nin sequera me dis nunca que me queres…
R: Como que non? Pero se cho dixen a semana pasada…
M: Pero dilo por compromiso, non o sentes...





Foto: Bruno Rico

domingo, 4 de diciembre de 2011

CRÓNICA DUN INSULTO


Fillo de puta, cabrón, imbécil pailán, estúpido, idiota, capullo, gilipollas, puerco, tonto, bobo, soplapollas, carapolla, pallaso, ignorante, petardo, burro, toca pelotas, absurdo, ruín, cerdo, bosta, friki, mollo, paleto, tío feo, polilla, merdeiro, carolo, notas, pardillo, muñeco, choni, analfabeto, bocazas, fillo de puta (outra vez)…

Encántanme as librerías… moito… e en todos os sitios que vou, en todos os lugares, intento enterarme das máis especiais para perderme nelas e encontrar cousas que me gusten. Eso mesmo facía esta fin de semana pasada en Oporto, nunha viaxe durante a ponte de 'todos os santos' (long weekend) na que desfrutei bastante. Era pola mañá, camiñaba polo entorno da Torre de Clérigos despois de almorzar no precioso establecimento Galería de París e atopei a Livraria Lello e Irmao (na Rúa das Carmelitas), famosa pola súa arquitetura interior (ademáis de por ser unha das localizacións do filme Harry Potter) e por ser unha das máis belas de todo Europa. Saquei a típica e obrigada foto de min coa impresionante fachada branca de fondo e para dentro. A primeira impresión foi de asombro, asombro ante aquela basta expresión de madeira (que non é tal… imita madeira en realidade) da escaleira e polos altos teitos e vidreira superior. Non tardei en darme conta, aínda que xa o sabía, de que a maioría das persoas que alí estaban, era como mera visita turística despois da repercusión que tivo no mundo do cine de aventuras.

Tiña pensado comprar, polo menos, un par de libros pero un suceso amaragoume a estancia e fixo que tivera que cambiar os meus plans. Din un garbeo pola pranta baixa examinando o xénero, guías de viaxe, libros de arquitetura portuguesa, de cociña, de literatura nacional e internacional, diccionarios e libros infantís basicamente. Tampouco era gran cousa deixando a un lado o local en si mesmo. O piso superior non me fixo cambiar de opinión, máis arquitetura, cine, arte en xeral, deseño, libros de texto, best-sellers e demáis libros sen ningún caracter especial. Pouca xente revolvía entre os libros, aínda que uns cantos sí o facíamos. Foi cando revisaba un bonito libro sobre un conxunto de lofts nos que predominaba a madeira como elemnto constructivo cando aconteceu o que non tiña que ter acontecido. Un pedazo de merda humana apareceu de detrás dun ordenador para berrarlle a un home que non sacara fotos, que estaba prohibido. Nese momento non me enfadei pero recoñezo que non me gustou o xesto, non me gustou ese protagonismo innecesario… as cousas pódense dicir de outra maneira, achegarte á persoa e dicirllo en baixo, dunha forma discreta, sen dar a nota. O tipo en cuestión paseábase cun aire raro, como vixiando, tanto que me lembrou a ese seguimento desconfiado e inquisitivo que fan os chinos nos seus almacéns de merda. Facíame estar incómodo nun lugar que se supoñía me tiña que agradar. Non pasaron nin dous minutos, cando volveu á carga o xeneral 'mal follao'. "Nao tire fotos!" lle espetou a unha rapaza de quince anos, máis ou menos. A nena tiña a cámara apagada colgando sobre o peito e miraba hacia abaixo, hacia as escaleiras agardando a chegada de seus pais. Non era portuguesa (polo que non entendeu) e non estaba atendendo ao 'fenómeno' (non tiña motivo, estaba desfrutando coas vistas e compartindo a ledicia coa súa familia). O panoio repiteu máis alto a mesma frase despois de arrear unha machada moi desagradable. A chavala levantou a cabeza medio cagada de medo e polos xestos entendeu a mensaxe. Tamén coa mímica tentou contestar que non estaba facendo nada e o puto soplapollas botoulle unha bronca de carallo. Hai que ter pelotas! O artista acabou dicindo "Nao brinques comigo, que estou a trabalhar" cun tono despectivo e borde nun volume demasiado alto. Todos nos enteramos e a rapaza, sen comelo nin bebelo, quedouse cortadísima… deume moita pena, pareceume moi inxusto. En pouco tempo recordei aquela clase (unha de moitas) na que o maltratador (e tamén fillo de puta… hai que dicilo!) Don Fernando, no Martínez Otero, foi de listo (sendo do máis burro que vin na vida…) cando Ratoeira estaba queimando serrín cun soplete no taller de pretecnoloxía e chegou el… "¿Quien está comiendo quicos?"… todos calamos e el seguiu "A mi olfato no hay quien lo engañe" (jejeje…)… e claro a cousa acabou con Víctor 'Petrolero' expulsado da clase por comer maiz frito. Volvendo a Oporto, alí estaba o imbécil ese co peito de fóra pavoneándose como se fose 'o rei das librerías mediáticas'… O rei da merda diría eu! Apetecíame matalo a paos, machacalo alí mesmo… foi un deses momentos nos que case me cego de todo. Estes rollos aféctanme moito, sacan toda a miña agresividade (tanto físico como verbal)… e só poido pensar en devolverlla á miña maneira. A opción máis adecuada foi adicarlle unha mirada de desprecio seguido dunha machada das que marcan época para acabar dicindo mentres seguía vendo libros "Se eso é traballar…". Nese mesmo momento decidín escribir esto e pasáronseme pola cabeza todos os insultos que coñezo para adicarlle.

A cuestión é que o que ía comprar non o comprei (e imaxino que non lles importará) pero o máis fastidiado é que o que tiña que ser un bo recordo da Livraria Lello e Irmao, foi a cagada máxima, deixándome un moi mal sabor de boca.

É probable que esto vos pareza desproporcionado (ou non) pero creo que non debería ser así… o protagonismo debe terse cando debe terse, e non cando a un lle dá a gana. Ademáis, quen pollas é ese capullo? Pois eso, un pailán que non folla nin un venres ao mes, que non sabe facer un ovo frito nin facer a cama, un idiota que se levanta empalmado sin saber para que vale o que ten entre as pernas, un ignorante que ve na bordería e en dar a nota cando non procede o seu mecanismo para combatir a impotencia mental, un capullo dos grandes ao que súa nai lle pon a roupa encima da cama para sair á rúa, un tipo cunha cara de gilipollas tan grande que apetece colgarlle un cartel de "Se Traspasa", un estúpido co addxetivo 'amable' no seu penoso perfil de Badoo, un peideiro que se limpa os mocos na manga da camisa, un pardillo que non leu un libro na súa puta merda de vida traballando onde traballa… e, en definitiva, un fillo de puta integral.

Polo menos, creo que en certa medida lla devolvín á miña maneira e teño a esperanza de que algúns usuarios lean esto cando busquen en Google "Livraria Lello e Irmao".