CONEXIÓN FROUXEIRA

XAQUÍN: E a quen lle importa eso tío? A min non eh! Non me importa unha merda… é que… tes cada cousa… estar aquí de puta madre, tranquilamente e vesme con este conto. En que carallo tarás pensando? Non ves que non é o momento? Non sabes desfrutar do que ves? Deixarte levar…
ROMARIO: Joder! Tranquilo tío! Non é pa tanto… é sólo unha pregunta… non che parece interesante, ou que?
XAQUÍN: Interesante dices? Buffff! Mira… non me jodas, vale?
ROMARIO: Pois a min paréceme guai para poñer no muro de Facebook en plan guai… e que a xente vaia comentando… e chegar aos cincuenta comentarios ou por ahí.
XAQUÍN: Cincuenta hostias che daba eu. A ti paréceche normal estar aquí arriba… na Frouxeira… neste monte tan bonito… con estas vistas… coa historia que ten este lugar… e ter os huevos de abrir a boca pa decir esa chorrada…
ROMARIO: Estás esaxerando, tío!
XAQUÍN: Mira… se é outro, tírate embaixo… eu porque son o teu colega…
ROMARIO: Xa vexo… a ti sólo che parecen boas preguntas as túas… e veña encher o teu muro con preguntas… pois esta mola!
XAQUÍN: Queres abrir os ollos e calar xa? Contempla a paisaxe.
ROMARIO: Xa sei o que pasa aquí. Jódeche que se me ocurrira unha pregunta tan intelectual…
XAQUÍN: Si… moito!
ROMARIO: Pois si chaval! Nótaseche ás leguas. Son un puto crack! E vouno poñer tamén no Twitter. Vouno convertir nun puto 'trending topic' deses. Vou ser o crack da semana nos Tweets.
XAQUÍN: Vas…
ROMARIO: Xa cho direi.
XAQUÍN: O que vas é convertirte na pailana da semana.
ROMARIO: Xa falaremos… de nada vale que mo digas ahora… as cousas veranse no seu debido tempo.
XAQUÍN: Tasme rompendo a cabeza, tio! Déixao xa!
ROMARIO: Son o puto jefeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee! - Berra cos brazos extendidos e de pé na rocha máis alta.
XAQUÍN: É que hai que ser gilipollas… jodícheme o momento… co ben que estaba eu aquí vendo desde Alfoz a Foz… que xa me sentía eu coma Pardo de Cela…
ROMARIO: E ese cal era? C1 logo?
XAQUÍN: Como que C1?
ROMARIO: Pardo de Cela… era dos celas de Santa Cecilia, ou?
XAQUÍN: Vaite a merda anda! Casi te prefiero de pesado coas túas preguntas que con estes vaciles cutres…
ROMARIO: Ves! Admites que foi unha boa pregunta…
XAQUÍN: E dalle! Vas ir pa baixo eh! Estoute avisando… estasme quentando moito a cabeza… e vaime dar algo… Tes por ahí un Neobrufen?
ROMARIO: No. Dios! A ver… en serio… contesta… é posible?
XAQUÍN: Jodeeeeeeeer! Que me dá igual, que non me importa… outra vez? Paréceme unha chorrada enorme… o que non sei é que fas pensando nesas cousas…
ROMARIO: Hai que actualizarse chaval… meterse na onda… estar ao día…
XAQUÍN: Estar ao día? De que? Si levas unha camisa de teu pai… por favor…
ROMARIO: Estilo vintage que o lin nunha revista de miña irmá.
XAQUÍN: Dame mal…
ROMARIO: Pois que che dé pero xa me contarás mañá no Face e no Twitter cando poña: "Es posible el concepto indie-mainstream?"
XAQUÍN: Bueno… acabouse… lárgome… e tú non baixas no meu coche… xa tas chamando a túa irmá… ou a un indie… ou á virgen santísima!
ROMARIO: Non te poñas así… a ver oh! Espera! Espera!