domingo, 29 de junio de 2014

PALABRAS EN OPEL KADETT BRANCO


Cerebros gastados de pouco usar.
Explicacións pouco firmes,
mal atadas á reflexión.
Epítetos de algodón en papel
de agasallo,
revelan un brosazo á altura
do pescozo.
Poderes líquidos que quitan o medo
e transforman o coñecido en alleo.
Antes de avanzar hacia outras terras
débese estar seguro de que
os obstáculos propios non están no camiño.

domingo, 22 de junio de 2014

GEZELLIGHEID



Esta rara palabra para nós, "gezelligheid", é unha particularidade neerlandesa e unha das marabillosas razóns para visitar Amsterdam. Se falamos de sinónimos que nos axuden a entender, temos "acolledor", "amable", "informal", "sociable", "con xeito", "agradable" ou "ao gusto".
Este concepto, "gezelligheid", que é o estado de sentirse gezellig, é máis doado de sentir que de definir.  Implica unha sensación de tempo detido, unha intimidade do aquí e o agora, que deixa todos os problemas atrás (polo menos mentres dura este estado).
Pódese vivir esta cálida e difusa sensación en numerosos lugares e stuacións da cidade. Unha cervexa á beira dos canais, unha torta doce de mazá entre candeas, un café nunha terraza, tumbado nun parque, navegando, camiñando polas estreitas rúas...
Desde logo, isto é o que máis me chamaba a atención de Amsterdam. Durante toda a viaxe, tiven unha sensación que non sabía definir, unha sensación do máis pracenteira, vivíndoa en primeira persoa e vendo vivila. Claro, era o GEZELLIGHEID. En definitiva, saber desfrutar, saber divertirse.

domingo, 15 de junio de 2014

UM VENTO COM FORZA


"Um vento com forza
bate na minha cara,
o meu irmão ri do que dá a televisão,
a minha mãe passa as folhas da revista,
o meu pai dorme, 
aquela noite tinha trabalhado.
Eu deito-me na cama,
começo a imaginar…

Acordo num mundo
no que as folhas das árvores,
ao cair ao chão,
converten-se em algodão-doce.
Vejo sombras brancas,
que às vezes,
relinchan como os cavalos.
O que serão?

De repente
aparece um unicornio atrás de mim.
É diferente aos demais.
Tem a pele preta, os olhos de ouro,
o corno dourado.

Digo-lhe adeus coa mão.
Dirijo-me ao meu mundo real.

Acordo.
Todo segue igual.

Um vento com forza
bate na minha cara,
o meu irmão ri do que dá a televisão,
a minha mãe passa as folhas da revista,
o meu pai dorme, 
aquela noite tinha trabalhado.
Eu deito-me na cama,
começo a imaginar…"


Candela Fernández López

domingo, 8 de junio de 2014

HIGH CLASS

Floiz era campión do mundo de todo. Arrasara nos últimos Xogos Olímpicos en taekwondo. Era o líder indiscutible actual en xadrez e na súa última partida ganáralle ao noruego Magnus Carlsen montado sobre un ordenador. El só, gañara o mundial de fútbol... e o de baloncesto. Nos campionatos de vela do Mediterráneo conseguira o ouro sen que o polo lle collera unha soa engurra. Fora elixido o home máis influínte do mundo... e tamén o máis sexi. En esquí de fondo, quedara primeiro individual e por equipos... como en ximnasia artística e natación sincronizada. Das competicións que organiza Red Bull, repasara a todos, xa sexa co "turbito" vermello en saltos desde acantilados ou facendo acrobacias con motos. En Fórmula 1 gañou co seu coche persoal, un Lexus 4x4. Triunfara tamén en Eurvisión, na OTI e no Festival de Benidorm. Como xogador de Póker, gañou todas as edicións dos últimos cinco anos. Pulverizou os récords mundiais de maratón, 100m., e 4x100 (en solitario). Desafiou ao tipo do programa da televisión "Crónicas Carnívoras" e deixouno vomitando, co prato sen acabar, sempre.

Pero a semana pasada, veu ao Torneo "Vaiche Boa Vilanova!" e saiu amplamente derrotado. Tratábase de pasar de todo durante un día, de amosarse tranquilo, sen pamplinas, pero sendo amable, un cabaleiro, adaptándose ás diferentes situacións e persoas. Manter conversas con monxas, pagar rondas de trinta persoas, ir pasaear a vellas, facer rutas comarcais de bus, tomar doce cafés, doce cervexas, doce cubatas, cear dúas veces, comer outras tantas... e todo iso pasando de todo, sen darse importancia, como quen mexa contra unha parede. O gañador foi un tal David Rodríguez, máis coñecido como "A Negra". Un severo correctivo para Floiz e o nacemento doutra estrela no firmamento "high class".

domingo, 1 de junio de 2014

POR DEBAIXO DE CERO


O día no que os esforzos das persoas se restrinxiron á dictadura da dieta alimenticia, comezamos a desaparecer. A outra dieta, a intelectual, non é que se descoidara, senón que se abandonou por completo. Comezaba o tempo no que lucir un par de abdominais dá prestixio, o tempo no que as lecturas son como as vacacións, escasas. "No tengo tiempo para leer" din moitos cun tono apenado moi hollywoodiense e penso mentras falan "por que non secarán o pelo despois do ximnasio?". Peituga de pavo con arroz, brécol con patacas cocidas, ensalada de canónigos con noces, crema de allo porro, batido de froitas, tortas de arroz… Na boca entran sólidos de calidade que botan relatos orais ridículos, estruturas mentais vergoñentas e esquemas entrecortados de ideas. Cocido galego, caca. Churrasco, odrada. Callos, prohibidos. Báscula, imprescindible. Anacardos, salmón, aguacate, moi grasos. Marina, Zola, Valente, Leibniz, Ford, Aramburu, Hamsun, Céline, Spinoza, invisibles. Escuridade mental, seguro.