O TELEXORNAL

- MARIANO RAJOY, PONTEVEDRÉS, CANTA DURANTE AS SÚAS DUCHAS DIARIAS "MI LIMÓN, MI LIMONERO" DE HENRY STEPHENS.

- MIÑA PRIMA, A DO GADIS, ADMITE Á SAÍDA DA SÚA XORNADA LABORAL AO SER PREGUNTADA POLA PRENSA QUE "ESTOY CANSADA DE QUE ME PAGUEN EN MONEDAS DE COBRE".

- BENEDICTO XVI, FARTO DO SEU NOME, DECIDE CAMBIALO POLO DE "EL ARTISTA ANTES CONOCIDO COMO BENEDICTO XVI".

- ELTON JOHN ROMPE CON DAVID FURNISH E INICIA UNHA RELACIÓN CON PACO CLAVEL OU ROUCO VARELA. AS FOTOS DOS PAPARAZZIS NON ACLARAN TOTALMENTE A SÚA IDENTIDADE.

- FONTES ACHEGADAS Á CASA REAL ASEGURAN QUE O REI UTILIZARÁ SHORTS ESTE VERÁN, SEN ACLARAR SE SE ATREVERÁ COAS CAMISETAS DE SISA.

- ZUBIZARRETA, ANTE A SORPRESA DOS BARCELONISTAS, ABANDOA A ENTIDADE E FICHA COMO XOGADOR POLO ROUPAR. O PORTEIRO ADMITE: "ES UN SUEÑO CUMPLIDO. ACABAR MI CARRERA DE ESTA FORMA ES LO QUE SIEMPRE HE QUERIDO".

- ZAPATERO NON QUERE FALAR DA POLÉMICA SURXIDA POLAS SÚAS PALABRAS DO PASADO LUNS NO REINO UNIDO AO SER PREGUNTADO POR UN XORNALISTA SOBRE COMO LLE ÍAN AGORA AS COUSAS. "YES!" FOI A RESPOSTA DO EXMANDATARIO ESPAÑOL.

- CUBA PRESENTA A ROUPA DEPORTIVA PARA OS XOGOS. TODA ELA LUCIRÁ O SÍMBOLO DE NIKE NO LADO DEREITO E NO ESQUERDO O COÑECIDO RATRATO DO CHE GUEVARA.

- O TOM, CAN DE PALLEIRO, ENTRÉGASE Á POLICÍA LOCAL DE FOZ DESPOIS DE ADMITIR QUE ABANDOOU AO SEU DONO NUNHA ESTRADA DE LINDÍN.

- CORDIDO, TERRA DE MISSES, ACOLLE ESTA FIN DE SEMANA O CERTAME DE BELEZA MASCULINO "PEL LARANXA E CICLOS POR UN TUBO".

- APROBADO NAS SASDÓNIGAS UN PLAN URBANÍSTICO QUE RECOLLE A CONSTRUCCIÓN DUN COMPLEXO HOSTALEIRO INVISIBLE QUE TRAERÁ MOIOS POSTOS DE TRABALLO Á ZONA.

- A SELECCIÓN ESPAÑOLA DE FÚTBOL NÉGASE A XOGAR O SEGUINTE PARTIDO DA EUROCOPA SE NON LLE LIMAN AS PUNTAS AO CÉSPEDE. "ES QUE PICA" DECLAROU SERGIO RAMOS. 

- MÁIS DE DOUS MIL UNIVERSITARIOS GALEGOS DEIXAN OS SEUS ESTUDOS PARA ADICARSE Á VENTA DE SPEED.

FOTOGRAFÍAS

Encántanme as fotografías, sobre todo as antigas, aquelas en branco e negro ou en sepia… e fundamentalmente en formato impreso, tendo en conta que o revelado era parte da fotografía. Que maxia tiñan as imaxes de antes! Tamén recoñezo que acompañaba a estética dos anos pasados, esa elegancia do traxe de pobre, as roupas das outras décadas, os peiteados, mesmo as persoas. Xa non somos o que eran. Ter unha foto nas mans é unha sensación de nostalxia impagable e, como todo, esa sensación vai desparecendo co paso dos anos e cos avances tecnolóxicos… polo menos para esa é a miña opinión. A maioría dos meus fotógrafos e das miñas fotógrafas preferidas están xa mortos ou a piques de facelo e eso reflexa o meu gusto polo pretérito. Antes, estaba o factor sorpresa de se unha foto tirada sairía ben ou non, había que elixir ben o instante que se capturaba no aparato, digamos que o acto en si mesmo estaba máis pensado (ou non… non o sei). Agora, en cambio, sácanse multitude de fotos que quedan esquecidas no ordenador de cada un e que se visitan moi de cando en vez. Como digo, mellor antes.

Independentemente de gustos, a miña relación coas fotografías sempre foi complexa. Teño un problema que supoño non será meu en exclusiva, imaxino que lle pasará a máis xente pero eu só poido falar por min. Gústame máis sacalas que aparecer nelas e, ademáis, odio posar para un foto, prefiro a improvisación, o carácter imprevisible, que me collan sen atender, considero que é mellor, que as fotos son mellores. Neste sentido, eu son o típico idiota que fastidia as fotos. Son ese que, de pequeno, nas imaxes de comuñón, lle poñía cornos aos do lado. Canto levo desfrutado buscando o momento preciso para levantar a man polas costas do compañeiro cos dous dedos subidos ata chegar á cabeza. O máximo xa era facer cornos dobres, a dúas mans… e ese sorriso de 'Conseguino! Que fillodeputa son!" Son, tamén, ese que nas fotos de equipo deportivo lle estiraba a camiseta desde atrás ao do lado para que parecese un 'bakala'. Son o que no mesmo contexto anterior lle metía o dedo polo cú ao compañeiro tentando que saíse dando un pequeno salto ou con cara ácida. Son o que chamaba ao que estaba ao meu pé xusto antes de que o fotógrafo disparase. Son o que metía o cubata na cara do outro nas fotos nocturnas en grupo. Son o que lle apretaba o brazo a un para que saise dando mostras de dor contido. Son o que, nas fotos de grande grupo me situaba por detrás e en lugar de poñerme de puntas para aparentar ser máis alto, encollía as pernas e deixaba o tronco recto parecendo esaxeradamente baixo. Son o que miraba para un punto perdido mentres todos facían o correcto. Son o que convencía aos do lado para facer o mesmo. Son o que pon os ollos virollos actualmente. Son o que fai o xesto surfer coas mans no ano 2010. Son o que lle coloco cáscaras de pipas no pelo ao que está abaixo. Son o que fai todo eso, recoñézoo, son o capullo. 

Cando me poño eu a retratar, a veces tamén me gusta facer das miñas, como por exemplo, quitar só as cabezas… ou todo menos as cabezas. Esto encántame cando sucede o típico de 'Nos quitas una foto?', eu contesto 'claro, claro' e logo o recordo que levan é unha merda das guapas. Ou o que fai que lle dá ao botón sen darlle. Ou o que lle dá ao zoom para sacar soamente o fuciño dun deles… ou as tetas dunha delas. Son o cabrón, sí!

O que non son é o que fai fotos cando non hai que facelas, é dicir, non son eu o que recollerá eses instantes de vómitos etílicos, de xente en pelotas, de persoas durmindo con caras de imbéciles, de amigos con noiva entrándolle a outras tías, de pallasadas que se fan nas borracheiras ou de calquer porcallada. Eses son outros.

Canto tempo levo xa fodendo fotografías… ou será mellorándoas? Eso xa vai nos gustos de cada persoa. Vós diredes...

FALAR POR TELÉFONO

                                

X: Que tal?

EU: Ben… e tu?

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Xa…

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Jajajajaja, claro…

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Como?

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Ah xa!

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Que?

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Sí, sí, sí…

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Hmmm…

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Sí!

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Bueno…

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Xa, xa…

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: En fin…

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Bueno logo…

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Xa falaremos entonces, vale?

X: Vale… Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla…

EU: Veña logo… chao!

X: Bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla, bla… Chao!

EU: Adeus!

BATMAN

Dous amigos vían a tele no seu piso de Pontevedra na parte do día na que a tarde deixa de selo e a escuridade faise a raíña, cando un reflexo rápido de algo cruza a través do cristal da fiestra.

DYLAN: Un momento! Viches eso?
BRANDON: O que?
DYLAN: O que acaba de pasar por ahí? Creo que era un morcego…
BRANDON: Pareceume ver algo pero non o vin…
DYLAN: Ven! Ven ver!

 Os dous levántanse e achéganse á fiestra.

DYLAN: Onde irá? Xúroche que o vin! Era un morcego, tío!
BRANDON: Non fai falta que mo xures, créote… eu xa os vin máis veces… bastantes diría eu… DYLAN: De verdade? Pois non me dá moi bo rollo…
BRANDON: Non pasa nada… é algo habitual…
DYLAN: Que dis?
BRANDON: O que oes… e vouche dicir outra cousa, un deles é Batman.
DYLAN: Que?
BRANDON: Que un deles é Batman!
DYLAN: Boh! Cala!
BRANDON: Como queiras logo…
DYLAN: Estás de coña, non?
BRANDON: Non! Batman vive ahí enfronte, en Marín, despois da celulosa…
DYLAN: Vale carallo! O que me faltaba por oir!
BRANDON: Dígocho en serio… estou cansado de velo…
DYLAN: Pero como que velo? Ademais, teño entendido que Batman vive en Gothan…
BRANDON: Iso son os guionistas dos cómics e de cine que son uns alucinados…

De pé, mirando pola fiestra que dá á Ría de Pontevedra e sinalando a diferentes lugares seguen a conversa.

BRANDON: Mira, ves ese letreiro luminoso ahí arriba?
DYLAN: Cal?
BRANDON: Ese de Adeslas sobre o edificio…
DYLAN: Sí… que pasa?
BRANDON: Pois que ahí, polas noites, estou farto de ver eu a Batman, sentado sobre a primeira letra "A".
DYLAN: E que fai ahí?
BRANDON: Non sei… estará esperando a que pase algo… non sei… el está ahí co seu pitillo, mirando para o mar e pensando nas súas cousas… digo eu…
DYLAN: Pero seguro que non te estás confundindo?
BRANDON: Como que me chamo Quique Brandon que non! Joder! Se vai á Escola de Idiomas tamén… vestido con roupa de rúa, claro…
DYLAN: Á Escola de Idiomas?
BRANDON: Eso! Estuda… creo que francés… debe ir en 2º de Intermedio…
DYLAN: Pero como sabes todo iso?
BRANDON: Porque temos amigos comúns hostias!
DYLAN: Estou flipando! Non sabía nada…
BRANDON: Pois sí! E ti estás cansado de velo, eh…
DYLAN: Eu? Onde?
BRANDON: Por ahí, Dylan, por ahí… eu que sei… lembras fai dúas semanas cando fomos tomar algo ao Bar Carolo?
DYLAN: Sí…
BRANDON: Pois o que estaba xogando á tragaperras era el… lembras?
DYLAN: Non moi ben…
BRANDON: Sí home… con pantalóns de pinzas… raia ao lado… uns corenta anos…
DYLAN: Nin idea…
BRANDON: Vai moito tamén pola Libraría Paz…
DYLAN: Si oh?
BRANDON: Claro… e queda a deber moitas veces… ou quen sabe? Ao mellor lle vai pagar Alfred despois…
DYLAN: Alfred? Que Alfred?
BRANDON: O seu mordomo…
DYLAN: Pero ese tamén vive aquí?
BRANDON: Sí… vive con el… na Batcova.
DYLAN: A Batcova… guauuuu… e onde será? Sábelo?
BRANDON: Eso sábese. Ves aqueles árbores xusto despois da celulosa?
DYLAN: Sí!
BRANDON: Ahí está!
DYLAN: E eu sen enterarme…
BRANDON: É que non sei a que andas…
DYLAN: …
BRANDON: Sabes o taller de aquí abaixo?
DYLAN: O Weisfald Motor?
BRANDON: Sí!
DYLAN: Que pasa?
BRANDON: Un dos mecánicos é Robin.
DYLAN: Alucinante, tío! Alucinante!
BRANDON: Fíxate mañá… xa verás… nótaselle a pluma ás leguas…
DYLAN: E logo? É gay?
BRANDON: Eso din…
DYLAN: No me lo puedo creer!
BRANDON: Pois sí, meu amigo…
DYLAN: Entón Batman…
BRANDON: Que? Se é… non! Creo que non. O outro día dixéronme que estaba leado cunha do Gadis…
DYLAN: Que sorte!
BRANDON: Que sorte? O gay non serás ti?
DYLAN: Non home, dígoo porque pode ir no Batmóbil e eso…
BRANDON: Ah xa! Eso ten que molar…

E alí quedaron, quedos, mirando para Marín ao lonxe, mentres nas súas cabezas daban voltas todas as historias que leran e viran no cine.