CRÓNICA DUN INSULTO

Fillo de puta, cabrón, imbécil pailán, estúpido, idiota, capullo, gilipollas, puerco, tonto, bobo, soplapollas, carapolla, pallaso, ignorante, petardo, burro, toca pelotas, absurdo, ruín, cerdo, bosta, friki, mollo, paleto, tío feo, polilla, merdeiro, carolo, notas, pardillo, muñeco, choni, analfabeto, bocazas, fillo de puta (outra vez)…

Encántanme as librerías… moito… e en todos os sitios que vou, en todos os lugares, intento enterarme das máis especiais para perderme nelas e encontrar cousas que me gusten. Eso mesmo facía esta fin de semana pasada en Oporto, nunha viaxe durante a ponte de 'todos os santos' (long weekend) na que desfrutei bastante. Era pola mañá, camiñaba polo entorno da Torre de Clérigos despois de almorzar no precioso establecimento Galería de París e atopei a Livraria Lello e Irmao (na Rúa das Carmelitas), famosa pola súa arquitetura interior (ademáis de por ser unha das localizacións do filme Harry Potter) e por ser unha das máis belas de todo Europa. Saquei a típica e obrigada foto de min coa impresionante fachada branca de fondo e para dentro. A primeira impresión foi de asombro, asombro ante aquela basta expresión de madeira (que non é tal… imita madeira en realidade) da escaleira e polos altos teitos e vidreira superior. Non tardei en darme conta, aínda que xa o sabía, de que a maioría das persoas que alí estaban, era como mera visita turística despois da repercusión que tivo no mundo do cine de aventuras.

Tiña pensado comprar, polo menos, un par de libros pero un suceso amaragoume a estancia e fixo que tivera que cambiar os meus plans. Din un garbeo pola pranta baixa examinando o xénero, guías de viaxe, libros de arquitetura portuguesa, de cociña, de literatura nacional e internacional, diccionarios e libros infantís basicamente. Tampouco era gran cousa deixando a un lado o local en si mesmo. O piso superior non me fixo cambiar de opinión, máis arquitetura, cine, arte en xeral, deseño, libros de texto, best-sellers e demáis libros sen ningún caracter especial. Pouca xente revolvía entre os libros, aínda que uns cantos sí o facíamos. Foi cando revisaba un bonito libro sobre un conxunto de lofts nos que predominaba a madeira como elemnto constructivo cando aconteceu o que non tiña que ter acontecido. Un pedazo de merda humana apareceu de detrás dun ordenador para berrarlle a un home que non sacara fotos, que estaba prohibido. Nese momento non me enfadei pero recoñezo que non me gustou o xesto, non me gustou ese protagonismo innecesario… as cousas pódense dicir de outra maneira, achegarte á persoa e dicirllo en baixo, dunha forma discreta, sen dar a nota. O tipo en cuestión paseábase cun aire raro, como vixiando, tanto que me lembrou a ese seguimento desconfiado e inquisitivo que fan os chinos nos seus almacéns de merda. Facíame estar incómodo nun lugar que se supoñía me tiña que agradar. Non pasaron nin dous minutos, cando volveu á carga o xeneral 'mal follao'. "Nao tire fotos!" lle espetou a unha rapaza de quince anos, máis ou menos. A nena tiña a cámara apagada colgando sobre o peito e miraba hacia abaixo, hacia as escaleiras agardando a chegada de seus pais. Non era portuguesa (polo que non entendeu) e non estaba atendendo ao 'fenómeno' (non tiña motivo, estaba desfrutando coas vistas e compartindo a ledicia coa súa familia). O panoio repiteu máis alto a mesma frase despois de arrear unha machada moi desagradable. A chavala levantou a cabeza medio cagada de medo e polos xestos entendeu a mensaxe. Tamén coa mímica tentou contestar que non estaba facendo nada e o puto soplapollas botoulle unha bronca de carallo. Hai que ter pelotas! O artista acabou dicindo "Nao brinques comigo, que estou a trabalhar" cun tono despectivo e borde nun volume demasiado alto. Todos nos enteramos e a rapaza, sen comelo nin bebelo, quedouse cortadísima… deume moita pena, pareceume moi inxusto. En pouco tempo recordei aquela clase (unha de moitas) na que o maltratador (e tamén fillo de puta… hai que dicilo!) Don Fernando, no Martínez Otero, foi de listo (sendo do máis burro que vin na vida…) cando Ratoeira estaba queimando serrín cun soplete no taller de pretecnoloxía e chegou el… "¿Quien está comiendo quicos?"… todos calamos e el seguiu "A mi olfato no hay quien lo engañe" (jejeje…)… e claro a cousa acabou con Víctor 'Petrolero' expulsado da clase por comer maiz frito. Volvendo a Oporto, alí estaba o imbécil ese co peito de fóra pavoneándose como se fose 'o rei das librerías mediáticas'… O rei da merda diría eu! Apetecíame matalo a paos, machacalo alí mesmo… foi un deses momentos nos que case me cego de todo. Estes rollos aféctanme moito, sacan toda a miña agresividade (tanto físico como verbal)… e só poido pensar en devolverlla á miña maneira. A opción máis adecuada foi adicarlle unha mirada de desprecio seguido dunha machada das que marcan época para acabar dicindo mentres seguía vendo libros "Se eso é traballar…". Nese mesmo momento decidín escribir esto e pasáronseme pola cabeza todos os insultos que coñezo para adicarlle.

A cuestión é que o que ía comprar non o comprei (e imaxino que non lles importará) pero o máis fastidiado é que o que tiña que ser un bo recordo da Livraria Lello e Irmao, foi a cagada máxima, deixándome un moi mal sabor de boca.

É probable que esto vos pareza desproporcionado (ou non) pero creo que non debería ser así… o protagonismo debe terse cando debe terse, e non cando a un lle dá a gana. Ademáis, quen pollas é ese capullo? Pois eso, un pailán que non folla nin un venres ao mes, que non sabe facer un ovo frito nin facer a cama, un idiota que se levanta empalmado sin saber para que vale o que ten entre as pernas, un ignorante que ve na bordería e en dar a nota cando non procede o seu mecanismo para combatir a impotencia mental, un capullo dos grandes ao que súa nai lle pon a roupa encima da cama para sair á rúa, un tipo cunha cara de gilipollas tan grande que apetece colgarlle un cartel de "Se Traspasa", un estúpido co addxetivo 'amable' no seu penoso perfil de Badoo, un peideiro que se limpa os mocos na manga da camisa, un pardillo que non leu un libro na súa puta merda de vida traballando onde traballa… e, en definitiva, un fillo de puta integral.

Polo menos, creo que en certa medida lla devolvín á miña maneira e teño a esperanza de que algúns usuarios lean esto cando busquen en Google "Livraria Lello e Irmao".