RETROVISOR

Saíu da rotonda sen respetar os carrís e na recta seguinte revolucionou o coche na terceira e cuarta marcha para adiantar a un par de Seat, Ibiza e Toledo. Chegou a unha zona de obras e aminorou a velocidade pasando a formar parte dunha considerable fila de autos que lle fixo lembrar Port Aventura. Dirixiu a mirada ao retrovisor e viu, nun dos coches que acababa de ultrapasar, no gris, no Ibiza gris, xusto detrás, a unha rapaza guapa, co cabelo recollido e gafas de sol. Outra rotonda e tráfico máis fluído coincidindo co inicio do segundo track do "Un gramo de fé" de Pony Bravo: "Noche de setas".

"Noche de setas / noche de setas / pánico en el bungalow / noche de setas / con una cantidad menor, habría sido mucho mejor / una mala noche de setas la tiene cualquiera".

Á altura da zona de risco pola habitual posición do rádar da Garda Civil, os coches volven á aproximarse e a moza pega o fuciño no seu cú, moi próximo. Provocación ou conducción agresiva? Seguramente sexa o mesmo. Pasado o risco, aparece un dobre carril para osixenar e a atractiva xove pasa cun apuro que presume un posible retraso a un hipotético posto de traballo quen sabe onde. Cando unha muller conduce rápido e ben pensamos nunha autonomía, nunha independencia, nun espíritu libre que a case todos nos pon cachondos. El preme o acelerador nun intento de continuar sabendo dela, de sentila preto. Parece que agora é a moza quen o mira polo espello central… pese ás gafas escuras. Xoán -que así se chama o rapaz- aproveita  a ausencia do sentido contrario para volver a poñérselle por diante elegantemente, sen forzar a máquina, con delicadeza.

Xa na marxe dereita da estrada emprega o retrovisor para recibir máis información. Boca pequena, nariz agudo, lixeiro movemento de cabeza ao ritmo dunha música que non é capaz de imaxinar desde o seu Alfa Romeo. Pode que Vetusta Morla… ou Love of Lesbian…  só espera que non sexa Camela…

Polos lados van deixando atrás prados de herba e atallos do Camiño de Santiago. Nenos e nenas, con mochilas xigantes, que agardan o bus escolar en paradas que tamén agardan un mantemento que nunca chega. Sinais de tráfico que entran na mente inconscientemente escoltan ás persoas en ruta como amigos pasaxeiros.

El deixa voar a súa imaxinación e descubre que o pescozo da moza é suave, ole ben, fresco. Pousa os beizos nel e percórreo hacia arriba, ata prantarse ao nivel da boca. Sente o seu bafo e venlle o quente. Iso sí é real.

Logo de dez minutos seguen nas mesmas posicións, primeiro e segundo, a medio segundo o un do outro… como Vettel e Alonso.

En calquera desvío perderanse de vista e esa relativamente longa e agradable coincidencia de traxectos caerá no esquecemento. Xoán, mentres fixa os seus ollos no retrovisor, ergue a man e fai o signo surfer (dedo pequeno e gordo extendidos e os demais recollidos) levando a man á orella ao xeito de teléfono. Parece que a destinataria non se dá por aludida e repite o xesto tres veces cada vez con máis enerxía. Un momento… sí, parece que se rí… sí, estase a rir. Volve a facerlle o xesto e solta o volante por un intre mostrando a palma das mans hacia arriba nun xesto que ela interpreta como un "e ben?". Repite, unha vez máis o xesto telefónico. Ela ri e amosa uns dentes fermosos. 

Ao pouco, recibe un seis, cinco dedos dunha man, un da outra. Cinco e un son seis, o primeiro número das terminais móbiles. Continúa cun nove, un tres, outro nove, catro, nove, seis, seis e un. 693949661. Descrifrado! Saca o teléfono do bolso do pantalón e, despois de mirar que non hai coches de verde preto, marca a serie numérica. Mira o retrovisor. Primeiro tono. Ela non se move. Fai algo no volante. Mans libres. 

(Escóitase música… efectivamente, "Club de fans de John Boy"!).

- Ola? -di Xoán.

(Sorriso nervoso ao outro lado…). 

- Ola!