Era o día da sardiñada no pobo. Dunha delas, claro… porque había varias durante o verán. Non caera a noite aínda, quedaba unha hora de luz, desa alaranxada que rompe o ceo cando as horas precedentes tiveron o Sol como nota dominante.
Os membros do BNG organizaban a dese día e levaban desde as sete facendo a brasa para poder cociñar. As primeiras colas deixábanse ver entre xente que paseaba polo porto, coches que aminoraban a marcha e vellos que miraban sorprendidos.
Aurora, Chiño, Munda e Tomé eran dous matrimonios lucenses de idade avanzada, de vellos falando claro, que veraneaban na vila e que aproveitaban estas cousas para compartir unha cea ao aire libre. Viñan cargados con mesa e cadeiras plegables, das da praia, que poñían sobre o xardín do parque… e listo! Por tres euros, que é o que costaba cada ticket, dúas sardiñas, un trozo de pan, dous liscos de tamaño aceptable, cachelos e un vaso de viño tinto. Por tres ou seis euros, en función da fame de cada quen, podíase cear ben.
Dani, Iván e Iago eran tres colegas locais de trinta anos máis ou menos que, como cada ano, deixábanse caer polos mostradores para desfrutar deses momentos do verán que merecían a pena.
Silvia, Amanda, Irene e Raquel andaban polos vintecinco anos e o que lles gustaba era ir a todos os lugares onde houbera xente, unha especie de necesidade de “estar”, eran das que facían todo o que se puidese facer. Digamos que eran como unha etiqueta de calidade de eventos, se non aparecían era como se faltase algo, como se un deixara a carteira na casa.
O tema é que os tres grupos coincidiron nunha das colas. Diante estaban os rapaces, logo os vellos e despois as chavalas.
Dani: Dios! Vaia fame teño! Non sei se coller un ou dous tickets…
Iago: Hache chegar un, ou?
Dani: Non sei…
Iván: Yo pido uno sólo en principio… y si eso, luego, me cojo otro.
Dani: Tes aí á túa, eh Iago! Víchela?
Iago: A quen? – xírase e ve a Irene – Boh! E tú á túa… no te jode!
Dani: Eu á miña… o carallo! Será a de Iván, que tamén lle deu un paseo…
Iván: ¿Yo? ¿De quien me hablas? – ve a Amanda e cala – Ah…
Dani: A que se está poñendo atómica é Silvita… eh? Vaia periñas máis chulas!
Iván: jejeje…
Iago: Tes razón, tío… xa me levo fixando unha temporada e é verdá.
Iván: ¡Ey Dani! Ya nos toca, mira pa delante.
(CAMBIO DE GRUPO)
Aurora: Pois a min non che me parece nada barato… 3 euros…
Tomé: Non é moito tampouco…
Chiño: Chégalle ben pa merdallada que é…. ben sei que a eles lles costou un euro ou euro e medio…
Aurora: Por eso!
Munda: … - fai un xesto cos ollos e un leve movemento de cabeza en sinal de afirmación.
Tomé: É igual oh! Pa que ques os cartos? Halos levar po nicho…
Munda: … - rise e tapa a boca mentres mira para Aurora.
Aurora: Vou calar porque este home… Quen me vas levar po nicho es tú…
Tomé: tche! – machada e aparta a mirada para o mostrador porque lles toca pedir.
(CAMBIO DE GRUPO)
Iago: Chao! – saúda a Irene ao cruzarse na cola e ela devólvelle un xesto coa man e un sorriso.
Dani: Ei! – e dá por saludadas a todas mentres continúa andando con Iago buscando un sitio para comer.
Iván: ¿Que tal chicas? ¿Todo bien?
Silvia: Por aquí… de sardinada.
Amanda: Que aproveche…
Iván: Gracias… igualmente… nos vemos… venga!
(CAMBIO DE GRUPO)
Amanda: ¡Que bueno estás! – di o suficientemente baixo para que non a escoite Iván pero o suficientemente alto para que a escoiten as amigas.
Raquel: jajajajajaja… como eres nena!
Silvia: jajaja
Irene: chssssssss… que te vai oir Amanda…
Amanda: Pues si me oye… ¡mejor! Que lo sepa… bueno, ya lo sabe…
Irene: Xa!
Silvia: Oye Irene… ¿y tú que tal con Iago?
Irene: Ben… normal… non sei… falamos pola noite e eso… liámonos un par de veces… pero pouco máis.
Raquel: Un par de veces? E cinco e seis tamén…
Irene: As que sexan pero logo, tampouco é que me faiga moito caso… creo que non lle gusto…
Amanda: Estos son así… hacen que pasan… pero nada de eso.
Irene: Non sei eu…
Silvia: Yo creo que sí le gustas, se le nota…
Raquel: Sí muller! Eu tamén llo noto. Si cada vez que te ve, quédase mirando…
Amanda: A estos tres los tenemos loquitos…
Raquel: jaja…
Silvia: jajajajajajajajaja…
Irene: E eles a algunhas de nosoutras tamén…
Raquel: … tócanos!
(CAMBIO DE GRUPO)
Iago: Non perdes ocasión, eh mamón?
Iván: ¡Joder! Solamente soy agradable.
Iago: Xa.. que non digo nada… fas ben!
Iván: Amanda está mazo buena.
Dani: Moito! É un caso!
Iván: Pues no estará pero tú bien que te la tiraste…
Iago: Toma logo polo cú! Jajajajaja
Dani: Pero chaval… que che teño que explicar que non sempre se come marisco? Non ves que hoxe tou comendo sardiñas pailán!
Iván: Bueno… pues a mi me mola…
Dani: Paréceme ben… xa sabes…
Iago: Esto sí que é vida, eh? – mentres se sentaban nuns bancos que daban ao porto – Sardiñas, viño, cachelos, torrezmos… estou na gloria!
Dani: Xa che digo!
(CAMBIO DE GRUPO)
Tomé: Abre as sillas e a mesa anda!
Aurora: Sabes que… es ben cómodo tú…
Tomé: Manda carallo! Pero si levo nas maos os platos… que ques? Que o poña eu co que teño entre as pernas ou?
Munda: jaja… deixa que as poño eu.
Chiño: Quita dahí… será mellor que as poña eu que aínda has joder todo…
Munda: …
Chiño: Listo!
Tomé: Si non é polos homes… iba ir ben o país, oh!
Aurora: Pois sin as mulleres…
Tomé: E logo que facedes? Tar na casa seguido…
Aurora: Na casa sí, planchándoche, coséndoche, facéndoche a comida… que daquí padiante vala facer tú me parece a min…
Tomé: E fáigoa perfectamente… as sardiñas en lata sálenme bárbaras!
Chiño: jajajajajajajaja…
Munda: jajajajajajaja…
Aurora: Quítateme dahí anda!
(CAMBIO DE GRUPO)
Irene: Poñémonos por cerca destes?
Raquel: Vale…
Amanda: ¿Cuantas somos? Mierda! Cuatro… y ellos tres… lo echamos a suerte y la que pierda se va a casa sin comerse nada… jajajajajaja…
Silvia: jajajajaja…
Raquel: jajaja…
Irene: jaja… Pídome a Iago.
Amanda: Yo a Iván.
Silvia: Pues a mi Dani… así… tan borde… me pone…
Raquel: Pois todo pa ti, eu destes tres paso… se estivera Darío…
Irene: Así sí que non che era igual, eh cabrita?
Raquel: jeje…
Amanda: Pues tengo su número… si lo quieres…
Raquel: Tamén o teño eu…
Irene: Darío estará trabajando ahora, no?
Raquel: Supoño…
(CAMBIO DE GRUPO)
Dani: Pero xa tan os putos vellos veraneando apoderándose da acera…
Iago: Puta que os pareu… Se vos fórades veranear ao carallo…
Iván: jajajaja… Y que mal os hacen?
Dani: Joder, pois que sempre tan igual… quéixanse, aprovéitanse, pensan que é todo deles… pero tú viches como están nos merenderos da plaia? Non hai dios que ande! Tumbados… enchendo todo de mierda…
Iago: Eso é verdá, eh! Si son eu alcalde había pasar con caldeiros de auga fría e tirarllos encima…
Iván: Estás loco!
Iago: Tou sí… iban despertar de vez! Pero si beben unha botella de viño e tíranse alí a durmir que da noxo velo…
Dani: Xa che digo… Tan mas coloraos que o meu pixo… E veña partidas e trangalladas… e logo deixamos nosoutros dúas botellas por alí despois do botellón e xa nos chaman catrocentas…
(CAMBIO DE GRUPO)
Aurora: Tan boas as sardiñas, eh?
Chiño: Po si non se tragan…
Tomé: Non tan mal oh!
Munda: … - asinte coa cabeza.
Tomé: Si chas fixeran os do PP… habíanche gustar…
Aurora: Eso é verdá…
Chiño: Pero que terá que ver eso… eso sí.... organizado había tar millor.
Tomé: Moito millor… é un caso… falarían as sardiñas en castellano e listo!
Munda: E despois… xugaremos un tute, ou?
Chiño: Home claro!
Tomé: E… trouxeches a baraxa?
Aurora: Téñoa eu no bolso.
(CAMBIO DE GRUPO)
Amanda: No quiero más… estoy llena…
Silvia: Yo también.
Raquel: É que enchen bastante, eh?
Irene: Xa.
Silvia: Que os parece si vamos a tomarle una a Darío al bar?
Raquel: Moi ben…
Silvia, Amanda e Irene: jajajajajajajajaja…
Irene: Vamos anda que seguro que veñen estes despois tamén…
Amanda: Segurísimo… que estos no pierden día.
Silvia: Hoy promete…
(CAMBIO DE GRUPO)
Iago: E saliremos hoxe?
Dani: Non ou? Haberá que descansar algún día, non?
Iago: Tamén é verdá…
Iván: Pero si siempre decimos lo mismo y luego acabamos saliendo todos los días…
Dani: Nooooo… hoxe no… non me jodades…
Iago: Home… eu creo que hoxe non é mal día, eh? Vaise estar ben… de tranqui… non moita xente…
Iván: Podemos probar…
Dani: Bueno… que carallo… xa se verá… en función da emoción que levemos…
Iván: Además, el partido lo veremos, no?
Iago: Que partido?
Iván: España contra Korea… amistoso.
Dani: É o que me faltaba… vaia santa merda…
Iago: Non tarás cansado de fútbol…
Iván: Lo digo por hacer algo.
Dani: Bueno… sentámonos alí… tú miras o partido e eu mírolle a Rodolfo pa muller.
Iago: jajajajajajaja… ta boa a cabrona, eh?
Iván: Joder… buenísima…
Dani: E dixéronme que era unha puercona…
No hay comentarios:
Publicar un comentario